"DE TAAL VAN DE OGEN"

Nelleke de Blaauw

Na lange tijd stap ik voor het eerst weer een ruimte met veel bekenden binnen

Wat heel bepalend zal zijn is hoe dit alles zal beginnen

Uit ervaring weet ik hoe het er aan toe zal gaan

Van binnen bonkt mijn hart en voel ik een traan

Emoties zitten diep en komen omhoog

Maar ik verman mezelf en hou het droog

In één oogopslag vang ik alle gezichten

Die op hun beurt alle ogen op mij richten

Ik zie in de ogen en aan de gezichtsuitdrukkingen wat mensen denken

En weet meteen wat ze me op dat moment hebben te schenken

Eigenlijk wil ik maar één ding en dat is omdraaien en weggaan

Uit ervaring weet ik dat ik júist nú moet blijven staan

Ik zie medelijden, onbegrip, onzekerheid, eigenlijk alles wat ik juist niet wil zien

Ben gebaat bij gezelligheid en vrolijkheid, maar zeker niet met gegrien

Tot overmaat van ramp nog een opmerking, waar de hele ruimte getuige van moet zijn

Ik schenk een glimlach, draai me om en verdring m'n venijn

De meesten hebben de klok horen luiden, maar weten niet waar de klepel hangt
Hebben geen idee wat je echt verlangt

De tijd schrijdt voort
Ik knik vriendelijk, zeg ja en amen en heb het allemaal wel weer gehoord

Ik BEN niet de ziekte, ik HEB de ziekte, ik ben nog gewoon dezelfde die ik altijd was

Blijkbaar is dat juist waarmee ik mensen verras

En ik kan nog gewoon praten en denken, heb namelijk niks aan m'n brein
En hou nog steeds van dezelfde gein

Het is voor mij weer even "klip en klaar"
Adem in, adem uit en bedaar

Zoek begrip bij diegene die dat aanvoelt, 
Zoek gezelligheid en plezier bij diegene die daarvoor is bedoeld

Laat je niet uit het veld slaan
Uiteindelijk is een ieder op zijn eigen manier met je begaan

De taal van de ogen

Heeft mij nog nooit bedrogen