REIZEN ALS GRAADMETER VOOR FYSIEKE GESTELDHEID

 

Afgelopen week kwamen wij (echtgenoot en ik) terug van een heerlijk weekje Turkije, maar wie had dit iets langer dan 5 jaar geleden durven hopen...... Het feit dat ik 23 juli 2008 een nier van mijn vader mocht ontvangen heeft dit mogelijk gemaakt! Voor de transplantatie was de situatie dusdanig dat ik nog nauwelijks tot het einde van de straat kon lopen (conditioneel) en ik 3x daags sliep....... Het feit dat ik in de gelukkige omstandigheid zat, dat ik een nier van mijn vader mocht ontvangen, heeft mijn leven een totaal andere wending gegeven en heeft ervoor gezorgd dat ik sindsdien mijn leven weer beetje bij beetje op de rails heb gekregen, en bovenal weer van de mooie dingen van het leven kan genieten, zoals onder andere reizen. Londen, Parijs, Griekenland, Oostenrijk, Duitsland en Italië zijn sindsdien al aan de beurt geweest. En nu viel de keus op Turkije.

 

De eerste confrontatie met het reizen is altijd het checken of het reisdocument nog wel geldig is. De blik op de pasfoto verraadt dan altijd het veel bollere "pred"(nison)-snoetje van ten tijde dat de foto gemaakt is, in vergelijking met nu...... Gecheckt moet worden of de ziekenhuisbrief voor het buitenland nog actueel is en er moet een medicijnpaspoort gehaald worden bij de apotheek. Vervolgens moeten de medicijnen uitgezet worden om daarna in de handbagage te kunnen worden vervoerd. De helft van de ruimte in de handbagage is dan al gevuld....... Als dit allemaal in orde is, kan ook voor ons een ontspannen start van de vakantie gemaakt worden.

Persoonlijk vind ik reizen zwaar, ik vind het heel vermoeiend. Of dit te maken heeft met het feit dat ik een donornier heb in combinatie met de vele medicatie die ik slik, misschien het tijds- en/of temperatuurverschil of dat dit gewoon iets persoonlijks is, weet ik niet. Maar reizen is zeker een mooie graadmeter voor mijn fysieke gesteldheid. Ook zijn er altijd nog de kleine bijkomstigheden en dat is in mijn geval het feit dat ik minimaal 3 liter moet drinken per dag en met een vliegreis liever nog wat meer. Waar je dan al meteen tegenaan loopt bij een vliegreis is natuurlijk het "gesodemieter" van het feit dat je geen drinken in je handbagage mee mag nemen. Op zich is het geen probleem,  je kunt na de douane water kopen, in het vliegtuig water kopen, toch voelt het onrustig, helemaal als ik juist op die tijdstippen ook nog m'n medicijnen in moet nemen. En dan is er altijd toch een beetje de angst dat ik ziek zal worden op vakantie en dan met name zaken als diarree........ Het zijn zaken waar ik steeds makkelijker mee omga, maar het zit toch altijd in m'n achterhoofd, maar het mag zeker de pret niet drukken, want genieten staat op nummer 1!!

Zo ook nu, we hebben een perfecte heenreis, 3 stoelen met z'n tweetjes. Daar we allebei niet heel erg klein zijn, was dit beetje meer ruimte zeer welkom en heerlijk relaxt. We hebben een heerlijke week! Zon, zee, strand, zwembad, heerlijke temperatuur, gezellige dagjes uit, maar wat voor mij toch altijd een hoogtepunt is, is het feit dat ik na 16 jaar natrium- en eiwitbeperkt gegeten te hebben, gewoon weer alles mag en kan eten....... Maar het zo gevreesde aspect waar ik altijd bang voor ben en wat nog niet eerder gebeurd is, werd nu wel werkelijkheid. Halverwege de week kreeg ik buikklachten, maar lang leve het wondermiddel Pepsi Cola light. Na 12 uur ellende was deze mijn redding en konden we onze vakantie zorgeloos voortzetten......

De terugreis beloofde vermoeiender te worden, we werden namelijk om half 3 's nachts opgehaald om naar het vliegveld te gaan. Dit betekende dus in principe een nachtje overslaan. Om half 4 zaten we op het vliegveld, waar we nog 3 uur moesten wachten. Mijn lamlendigheid van het lange wachten, zette zich om in een "rebelse bui" en ik liet mijn flesje water, volledig gevuld, bewust in m'n handbagage zitten. Het ergste wat kon gebeuren was dat het flesje uit m'n tas zou worden gehaald toch.......  Wat schetste mijn verbazing, ik zie m'n handbagage tevoorschijn komen, pak m'n tas van de band en loop gewoon door........

Thuisgekomen is er ook nog het één en ander te doen...... Het was de eerste keer dat we zonder de kinderen op vakantie waren. Alles was keurig opgeruimd, maar voor deze "poetsende moeder/moeder" hadden ze toch nog het één en ander bewaard. Aan het einde van de middag komt de "man met de hamer" op bezoek en maakt me duidelijk dat het genoeg is geweest. Ik ben helemaal gesloopt.  Ondanks dat, vind ik zelf dat ik deze "reistest" qua fysieke gesteldheid goed heb doorstaan. Of de cijfertjes dat ook uitwijzen, zal volgende week blijken. Ik vind de controle deze keer extra spannend, omdat niertje de afgelopen controles liet zien er even iets minder zin in te hebben en hopelijk hebben de buikklachten en de reis geen negatieve invloed op dit geheel.......

14 t/m 20 oktober Donorweek! Heb jij je keuze al gemaakt?! www.jaofnee.nl

Met de naderende donorweek in het vizier wil ik eigenlijk met deze blog nog maar een keer benadrukken, hoe belangrijk orgaandonatie is!! Binnen ons gezin ben ik daarvan het levende bewijs. Voor transplantatie bijna geen energie meer en voelde het leven uit mij stromen, na transplantatie weer terug in het leven, genietend van al het moois wat het leven te bieden heeft en hopelijk ook mijn steentje bijdragend door me in te zetten voor lotgenoten. Ik had het geluk dat ik op tijd een nier van mijn vader mocht ontvangen. Voor veel lotgenoten is dit niet weggelegd, zij moeten gaan dialyseren en komen op de wachtlijst. Voor te veel mensen is de wachttijd te lang, waardoor zij onnodig, vroegtijdig komen te overlijden........