Gezellige lotgenoten-dag in Utrecht
Wat iets meer dan 5 jaar geleden, na mijn transplantatie als hersenspinsel begon, mondde afgelopen zaterdagmiddag uit in een gezellig samenzijn met lotgenoten en aanhang van de groep nier-getransplanteerden op Facebook, in Utrecht.
Destijds, iets meer dan 5 jaar geleden deed ik nog niets met Facebook, maar zat ik alleen op Hyves. Op een gegeven moment ontstond het idee, met als achtergrondgedachte: "gedeelde smart is halve smart", om een groep nier-getransplanteerden aan te maken. Het ledenaantal steeg behoorlijk explosief. Na een tijdje raakte ik bekend met Facebook en startte daar ook de groep nier-getransplanteerden. Ook deze groep groeide redelijk snel. Ik startte de groep als "open" groep, maar daar ik vond dat er wel heel veel "privé-zaken" besproken werden, maakte ik hem besloten.
Totdat een paar maanden geleden één van onze lotgenoten/groepsgenoten met het prachtige initiatief kwam om een gezellige dag te gaan organiseren. Er was zeker belangstelling voor en ook ik, als beheerder van de groep, werd betrokken bij de organisatie.
We kwamen vooraf aan deze dag tweemaal bijeen in Delft om één en ander te regelen voor deze dag. De samenwerking verliep prima en vol goede moed zijn we afgelopen zaterdag naar Utrecht afgereisd!
Als verzamelpunt spraken we met de hele groep af voor de Starbucks op het Centraal Station Utrecht, een mooi centraal herkenningspunt. Al redelijk vroeg was ik ter plekke en zag naarmate de tijd vorderde een steeds groter wordende groep ontstaan. Een aantal mensen kende elkaar al persoonlijk, voor heel veel anderen gold dat men elkaar hier voor het eerst zag. Een heel bijzonder moment, je kent de verhalen bij de namen, maar de persoon in kwestie "in real life" ontmoeten, is dan toch heel apart en bijzonder.
Het was eigenlijk alsof iedereen elkaar toch al jaren kende (wat in feite natuurlijk ook zo is, maar alleen via de verhalen binnen de groep) en al kletsend, liepen we naar de Winkel van Sinkel, waar we de middag door zouden brengen.
Iedereen zocht een plekje en opvallend was met wat een gemak de gesprekken op gang kwamen en hoe ongedwongen het allemaal toeging. Het vertrouwen, de her- en erkenning waren groot, maar soms was het emotioneel ook zwaar. Bijzonder was ook de openheid.
Onder de deelnemers waren dialysepatiënten, (wachtend op een nier), pré-dialysepatiënten (in voorbereiding op dialyse, maar ook zoekende naar een donor bij leven, zodat eventueel dialyse toch overgeslagen kan worden en er op tijd getransplanteerd kan worden en de wachtlijst niet aan de orde hoeft te komen), maar het grootste gedeelte van de deelnemers was getransplanteerd (ofwel pré-emptief, ofwel met een post-mortale nier) en niet te vergeten partners. Want wat worden die vaak over het hoofd gezien, de partners van nierpatiënten en wat zijn ze van onschatbare waarde!!
Heerlijk om ook te ervaren dat niemand vreemd opkijkt als er een pillendoos tevoorschijn getoverd wordt...... Pillendozen, insulinespuit, je niet lekker voelen, emoties, "it's all in the game"........ Je hoeft niets uit te leggen......
Wat ook maar weer is gebleken is dat geen enkel verhaal hetzelfde is, ieder heeft zijn unieke ervaring en behandeling, maar ook de combinatie van medicijnen, complicaties en/of bijwerkingen verschilt per persoon. Een behandeling "op maat" is dan ook van levensbelang!
Wat deze dag ook inderdaad weer bleek, was dat gedeelde smart inderdaad halve smart is, waarbij woorden zelfs soms overbodig zijn en één enkele blik genoeg is.
Maar wat deze groep zo bijzonder maakt, is dat er zo'n enorme wilskracht, doorzettingsvermogen en flexibiliteit van uitstraalt........ Humor en zelfspot zijn factoren die ook zeker niet ontbreken.....
Een van de deelnemers van de groep maakte de opmerking: "Je kunt de meest ernstige ziekte hebben, maar als je genezen bent/wordt, ben je klaar. Wij, in onze situatie, zijn tot levenslang veroordeeld, getekend voor het leven. De donornier heeft niet het eeuwige leven en medicatie moet levenslang geslikt worden. Als de donornier afstoot, ben je (wederom) veroordeeld tot dialyse en de wachtlijst......" Je zult ermee moeten dealen, maar eens te meer maakt dat duidelijk dat op de momenten dat het goed gaat, je met volle teugen van alles moet genieten. Carpe Diem!!!
Voor ons als organisatie, was dit een uitprobeersel, wat uiteindelijk heel geslaagd is. We hebben geen negatieve reacties gekregen en iedereen die we gesproken hebben, vond het heel gezellig en men kijkt uit naar een volgende keer. Het feit dat de groep mijn "ding" is en het "event" van de initiatiefnemer en mede-organisator, bleek een goede combi. De samenwerking was prima en het resultaat mocht er ook zijn.
Bij deze wil ik de initiatiefnemer dan ook super bedanken voor de samenwerking en het feit dat hij met het idee gekomen is, dit evenement te starten.
De positieve reacties motiveren ons, als organisatie in ieder geval om hier een vervolg aan te geven...... Op welke manier? We weten het nog niet. Een aantal deelnemers heeft leuke ideeën voor een vervolg aangedragen die we zeker in overweging zullen nemen. Ook zullen we tips voor een volgende keer zeker ter harte nemen. Wij hebben er ook van geleerd en hebben gezien dat we een volgende keer sommige dingen zeker anders aan moeten pakken.
Ook zijn er dingen die gewoon niet te plannen zijn, die gebeuren en overkomen je ter plekke en daar moet je op dat moment op anticiperen. Wat ons als organisatie verraste en waar we ons een beetje op verkeken hebben, is het feit dat wij ons niet gerealiseerd hadden, dat er mensen echt helemaal naar deze dag toegeleeft hadden.......
We hopen in ieder geval dat deze positiviteit meer mensen van de groep prikkelt en we er volgende keer met een dubbel aantal deelnemers zullen zijn.....
Voor mij persoonlijk was het een hele gezellige, leerzame, enerverende, begripvolle dag met veel lach en soms een traan....... Ik vind het enorm jammer dat ik niet iedereen (uitgebreid) persoonlijk heb kunnen spreken, maar dat bewaren we voor de volgende keer......
Door en voor Lotgenoten
Geen opmerkingen:
Een reactie posten